مقاله تحلیلی: بازسازی آمفی‌ تئاتر جان آنسون فورد

در سال 2012 شرکت Structural Focus و تیم پروژه به رهبری معمار مشهور Brenda Levin شروع به نوسازی و گسترش آمفی‌تئاتر تاریخی جان آنسون فورد در میان تپه‌های هالیوود در لس‌آنجلس کردند. این پروژه شامل نوسازی تئاتر تاریخی و ساخت یک ساختمان به اسم Ford Terrace بود که همه این‌ها در داخل محدوده فعلی آمفی‌تئاتر انجام می‌شد. توپوگرافی و ماهیت تاریخی پروژه چالش‌های سازه‌ای منحصربه‌فردی برای تیم ایجاد کرده بود.

آمفی‌تئاتر تاریخی در گذرگاهCahuenga و روی شیب‌های تند تپه‌های لس‌آنجلس ساخته شده است. این ساختمان ابتدا با چوب در سال 1920 ساخته شد و پس از اینکه در سال 1929 طی یک آتش سوری تخریب شد، در سال 1931 با بتن مسلح بازسازی شد (شکل 1). با گذر زمان و افزایش سن سازه، شواهدی از نیاز به بهسازی در سازه دیده شد. در شروع پروژه نوسازی تیم پروژه ساعت‌ها وقت صرف کرد تا بفهمد سازه موجود چگونه در توپوگرافی این ناحیه قرار گرفته است. اولین چالش درک طرح ساختمان موجود و سازه آن بود، زیرا هیچ نقشه سازه‌ای وجود نداشت. نبود نقشه‌ها به این معنا بود که بحث آرماتور فولادی در المان‌های بتنی نامشخص باقی ماند. تحلیل تمام اعضای سازه‌ای بتنی موجود یکی از چالش‌های پروژه بود.

دامنه تپه‌های یک دره تنگ پشت آمفی‌تئاتر بود که در آن چند دیوار حائل سنگی پله‌ای در حال فروریختن قرار داشت. واضح بود که بازسازی دیوارهای حائل ضروری بود.

زمان زیادی صرف همکاری با پیمانکار شد تا یک طرح که بتواند روی دامنه تپه ساخته شود، حاصل گردد؛ زیرا دیوارهای حائل باید در شیب تند دره، به‌صورت پله‌ای و به سمت پایین ساخته می‌شدند. هماهنگی انتقال مصالح ساختمانی و ماشین‌آلات سنگین نیازمند ایده‌ای خارج از چارچوب ذهنی بود. راه‌حل نهایی استفاده از یک جرثقیل بزرگ برای حمل و انتقال مصالح ساختمانی و ماشین‌آلات به دامنه دره یعنی جایی که باید دیوارهای حائل ساخته می‌شد، ‌بود (شکل 2).

استیج اصلی در مرکز فضایی که صندلی‌ها تعبیه‌شده بودند قرار نداشت. تیم طراحی باید یک صحنه جدید می‌ساخت که در مرکز قرار داشته باشد. همچنین بخشی از فضای زیرزمینی واقع در زیر صحنه استیج به دلیل دامنه شیب‌دار که زیر دال قرار داشت قابل استفاده نبود. با بازسازی استیج، فضای قابل استفاده بیشتری در زیر ایجاد شد. این کار باعث ایجاد فضای پشت‌صحنه بیشتری برای هنرمندان شد. استیج بتنی جدید با یک دیوار حائل بتن مسلح در پیرامون آن ساخته شد (شکل 3). دیوارهای حائل جدید سربار ناشی از برج‌های سمت راست و چپ استیج و همچنین دیوارهای حائل ساخته شده در دامنه تپه را هم تحمل می‌کند. سوراخ‌های متعددی در مجاورت سازه موجود ایجاد شد تا اندازه و عمق پی موجود مشخص‌شده و بار اضافی سازه تعیین شود.

برای بهبود تجربه هنرمندان و تماشاگران، تیم یک دیوار صدا و اتاق کنترل جدید در پشت آمفی‌تئاتر طراحی کردند و برج‌های روشنایی متعددی هم در اطراف صحنه و محل صندلی‌ها قرار دادند (شکل 4).

یک دیوار صوتی بیست‌وپنج فوتی آکوستیک محل را بهبود داد و نفوذ سروصدای آزادراه هالیوود به تئاتر را حذف کرد. در اولین مراحل طراحی، تصمیم گرفته شد که با یک پیمانکار طرح و ساخت برای طراحی دیوار صوتی آلومینیومی همکاری شود. با استفاده از آلومینیم، وزن دیوار صوتی به‌شدت کاهش پیدا کرد. بااین‌وجود، عمق کم دیوار و سطح زیاد آن باعث ایجاد نیروهای واژگونی زیاد به دلیل نیروهای باد و زلزله می‌شد. Structural Focus یک سیستم تکیه‌گاه فولاد سازه‌ای جدید برای دیوار صوتی طراحی کرد. قاب‌های جدید از دیوار صوتی روی دیوار بتنی دوازده فوتی پشت فضای صندلی‌ها نگه می‌دارند. ستون‌های تکیه‌گاهی به داخل دال بتن آمفی‌تئاتر و سپس فضای زیر آن نفوذ کرده‌اند. محل ستون‌های تکیه‌گاهی دیوار صوتی جدید در بالا و پایین آمفی‌تئاتر با هم هماهنگ بودند تا از منقطع شدن قاب بتنی موجود زیرین اجتناب شود. بدون نقشه‌های ساختمان اصلی و با تحقیقات محدود، فرضیاتی در مورد طرح پی‌های ساختمان موجود در طول فاز طراحی در نظر گرفته شد. این کار باعث هماهنگی‌ها و اصلاحات بیشتر در طول ساخت‌وساز شد.

پیچیدگی‌های زیادی در طراحی برج‌های روشنایی جدید ایجادشده بود. علاوه بر برج‌های روشنایی در دو سمت استیج جدید، برج‌های روشنایی کنسول دار هم در سمت راست و چپ فضای صندلی‌های آمفی‌تئاتر اضافه شدند (شکل 4). برج‌های چهل‌وپنج فوتی باعث واکنش قابل توجه پی نسبت به سیستم پی دامنه شد. برج سمت چپ نیاز به ساخت یک دیوار حائل جدید در زیر آمفی‌تئاتر برای تحمل بارهای اضافه شده داشت.

یک خرپا در جلوی صحنه و با دهانه شصت‌وپنج فوت بین دو برج بتنی موجود در هر دو طرف ساخته شد (شکل 4). این خرپا برای تجهیزات روشنایی، بنرها، دو بلندگوی 3000 پوندی (در هر طرف یکی) و دیگر تجهیزات تئاتر استفاده می‌شد. این خرپا توسط ستون‌های جدید HSS به ابعاد ۲۰*۲۰ که به برج‌ها متصل بودند پشتیبانی می‌شد تا مقاومت جانبی آن تأمین شود.

جانمایی ستون‌های تکیه‌گاهی جدید مجاور و داخل برج‌های بتنی موجود نیازمند هماهنگی با تیم طراحی بود تا اثر آن‌ها بر فضای داخلی برج‌ها و ماهیت تاریخی آمفی‌تئاتر محدود شود.

ساختمان Ford Terrace جدید در دامنه دره و در سمت شمالی آمفی‌تئاتر ساخته شده است. یک درز لرزه‌ای بین ساختمان تاریخی موجود و سازه جدید ساخته شده است (شکل 5). یک دستگاه پله و آسانسور جدید بین آمفی‌تئاتر و سازه جدید، دسترسی به هر دو ساختمان را فراهم می‌کند. ساختمان سه‌طبقه شامل یک محل بارگیری با دسترسی مستقیم به سمت صحنه، یک تراس در طبقه دوم و فضای اداری در طبقه سوم است.

سقف ساختمان هم تجهیزات مکانیکی آمفی‌تئاتر و ساختمان Ford Terrace را در خود جای داده است (شکل 5). دور سقف یک پرده پیچیده شده است تا تجهیزات از دید مخفی شوند.

همانند دیوارهای حائل استیج جدید، فشار جانبی خاک دامنه تپه در طول محاسبه بارهای سازه‌ای بر ساختمان Ford Terrace در نظر گرفته شد. ساختمان جدید به‌گونه‌ای طراحی شده که مستقل از ساختمان آمفی‌تئاتر موجود باشد، اما در محل‌های مختلفی این دو ساختمان با هم تماس دارند و بنابراین باید از درزهای جداکننده استفاده می‌شد. این شامل یک درز لغزشی در پله‌های خارجی و یک درز بین دیوارهای حائل مجاور بود. پروژه نیازمند هماهنگی دقیق بین عمق پی ساختمان جدید و برج پله و آسانسور جدید بود تا از بارگذاری اضافه بر دیوارهای حائل آمفی‌تئاتر جلوگیری شود. همچنین برای تأمین فاصله آزاد عمودی موردنیاز برای رفت و آمد کامیون به محل بارگیری که در زیر دال تراس قرار گرفته بود باید جانمایی ستون‌های بتنی که دال تراس را تحمل می‌کنند و عمق تیرهای دال تراس در مراحل اولیه طراحی محدود می‌شد.

سازه‌های موجود و جدید با یک تونل زیرزمینی بین فضای زیر استیج و محل بارگیری در ساختمان جدید به هم متصل شدند. برای ساخت تونل نیاز به هماهنگی دقیق با پیمانکار بود، زیرا این تونل از زیر دیوار تاریخی موجود رد می‌شد که نیاز به شمع در فرآیند حفاری داشت. دیوارهای تونل جدید برای بارهای اضافی از سازه موجود بالای آن طراحی شدند.

منبع

ترجمه شده توسط تیم مترجمین ۸۰۸

اگر دوست دارید به تیم مترجمین ۸۰۸ بپیوندید، با ما تماس بگیرید.