طراحی فرودگاه، Airport Architecture

طراحی فرودگاه، Airport Architecture

طراحی فرودگاه، Airport Architecture

اصطلاح فرودگاه نه تنها می‌تواند شامل فرودگاه‌های غیرنظامی باشد بلکه شامل فرودگاه‌هایی است که ممکن است دارای تعدادی ساختمان و یا بدون ساختمان باشند. آنها ممکن است شامل فرودگاه‌های عمومی (یعنی فرودگاه‌هایی که برای هر پرواز هوایی برای مسافران قابل دسترس است) و فرودگاه‌های خصوصی (مثل پایانه‌ها، شرکت‌های فرودگاهی، کلوپ‌های هوایی و فرودگاه مختص نیروی هوایی) باشند.

انتخاب موقعیت و محل فرودگاه به شرایط زمین‌شناختی، هواسنجی، نقشه‌نگاری و همچنین موقعیت ساختمان‌های اطراف بستگی دارد. باید زمینی که برای بلند شدن و فرود هواپیما (باند فرودگاه)، مسیرهای عبور تاکسی، ساختمان پایانه، ناحیه نگهداری و ذخیره سوخت در نظر گرفته می‌شود، مناسب باشد و امکان ساخت و گسترش آن در آینده وجود داشته باشد. عامل مهم دیگر مجاورت و نزدیکی به شبکه‌های فرودگاهی موجود است.

نواحی کارکردی زیر ظرفیت یک فرودگاه را مشخص می‌کند:

  • باندهای مخصوص بلند شدن هواپیما و فرود هواپیما (حرکت احتمالی هواپیما در هر واحد زمانی)
  • مسیرهای تاکسی و تعداد مدخل‌هایی که مسافران از طریق آن وارد شده و یا عازم می‌شوند.
  • ساختمان‌های پایانه مسافربری (حرکت‌های احتمالی مسافران، چمدان‌ها و باربری به ازای هر واحد زمانی)

ظرفیت سیستم های کنترل کننده بدین صورت مشخص می شود:

  • سیستم‌های ریلی و جاده‌ها و مسیرهای مربوط به آن شامل ایجاد پارکینگ‌ها و ظرفیت مسیرها
  • مدخل‌های ورودی کنترل چمدان‌ها و مسافران (تعداد شمارنده‌ها و ظرفیت حمل‌کننده‌ها و سیستم‌های حمل و نقل)
  • کنترل پاسپورت، کنترل امنیتی، کنترل‌های اولیه هواپیما (اندازه اتاق‌های انتظار، تعداد شمارنده‌ها)

قسمت بارگیری ناحیه‌ای است که باندهای فرودگاه را به قسمت پایانه آن متصل می‌کند و شامل مسیرهای تاکسی، محل‌های مانور و پارک هواپیما، محل‌های شلوغ و ترافیکی و مسیرهای وسایل نقلیه سرویس‌دهنده و همچنین نواحی انبار سازی وسایل نقلیه و تجهیزات آنهاست و باید در ارتباط با پایانه گسترش یابد.

منبع: نویفرت ۲۰۱۴

اخبار

مشاوران این تخصص

#: 1
عکس‌های m.habibi
مهران حبیبی
نقش‌ها: Vip, مشاور, همکاران
عضو به مدت: 7 سال 1 ماه

کاربران

اشتراک در RSS - طراحی فرودگاه، Airport Architecture